myśli

kłębią się 

przeginają
gną i pną
rozgałęziają

(robię wszystko
by je powstrzymać)

czekając na Europę kopę lat

zaraz przyjdzie
tylko umyję okna z widokiem na korki
zmiotę z ulic porno śmietki
zamaluję smutne gęby ludzi

to już ostatni gwizdek

zabór mienia

mam zawsze pierwszeństwo
żyję na własne żądanie
znaki szczególne: wielkie braki

blok wschodni

w azbestowych pudełkach
garażowani
(gdzie jest słonko, kiedy śpi?)

przystanek przeniesiony

całe życie pod górkę
najpierw okupacja, potem socjalistyczna kupa
teraz wolność na starość

siedzę na ławce przeniesionego przystanku
jak skasowany bilet

a kolega schyla się
po mydło

Szwedzi w Warszawie

PODPISY (Tomas Tranströmer)
Muszę przekroczyć
ten ciemny próg.
Sala.
Jaśnieje biały dokument.
Wiele poruszających się cieni.
Wszystkie chcą go podpisać.

Aż doścignęło mnie światło
zwijając czas.

miłość w czasach zarazy

spójrz kochanie
bombardowanie usunęło
wszystkie nieznaczące detale
nareszcie możemy cieszyć się
pustką przestrzeni

a po ile te tu?

sprzedawała produkty
lecz nie kupczyła

gitara dziewuszka

chodzą
spieszą
nie patrzą
gdzie idą

(zamiast robić przerwy
bez przerwy)

medalion

samotność 

jest sztuką patrzenia

na siebie z miłością

i odnajdywania 

w codzienności

tego co ukryte